Jarenlang deed ik enorm mijn best om te presteren. Op de middelbare school werd gezegd dat ik het volgende jaar niet zou halen. Niemand geloofde erin dat ik het wél kon. Dus zette ik alles op alles. Mijn manier om hiermee om te gaan? Streng zijn voor mezelf. Nóg meer leren, nóg meer tijd stoppen in school en vooral: keihard blijven doorzetten. En ik haalde het jaar.

 

Deze aanpak werd mijn standaard. Tijdens mijn studies haalde ik hoge cijfers, studeerde twee keer cum laude af en volgde een honoursprogramma – een excellentietraject naast het reguliere onderwijs. Ik kreeg meteen een baan aangeboden. Alles leek op z’n plek te vallen, maar gelukkig was ik niet. Ik was totaal uitgeput en flink overspannen. Ik was mezelf kwijtgeraakt.

 

Aan de buitenkant was ik nog steeds het zonnetje, zoals mensen mij kenden. Maar van binnen was de zon al lang ondergegaan.

 

Tot dat moment, kort na het begin van mijn werkende leven, waarop mijn vader overleed. Het zette me stil. Ik zag hoe snel een leven voorbij kan zijn en bracht me tot de vragen: Wie ben ik? Hoe voel ik me écht? Wat maakt me gelukkig? Hoe zag mijn omgeving eruit? En, nog belangrijker: hoe wil ik leven? Wat past bij mij?

 

Het roer ging om. Ik koos opnieuw. Ik dook in de wereld van persoonlijke ontwikkeling en begon het leven te creëren dat wél bij mij past. Ik ronde 2 studies af: Holistisch Therapeut en Leefstijlcoach, alleen deze keer vanuit rust en zonder prestatie drang. Van iemand die zichzelf wegcijferde, werd ik iemand die bewuster leeft en met vertrouwen kijkt. Ik leerde wat het betekent om mijn hart te volgen en eigen keuzes te maken. Dat geeft rust. Vrijheid. En precies de kansen die bij mij passen.

 

Wat ik leerde tijdens mijn studies, én de inzichten en ervaringen die ik onderweg opdeed, zet ik nu in om anderen te helpen. Ik krijg energie van het begeleiden van mensen naar zelfinzicht en het helpen doorbreken van belemmeringen, zodat ze vol vertrouwen in hun eigen leven kunnen staan – op hún manier.